نقاط دسترسی بی‌سیم یا Wireless access points (به اختصار AP یا WAP) دستگاههای شبکه سازی هستند که این امکان را برای دستگاههای وای‌فای فراهم می‌کنند تا به یک شبکه سیمی متصل شوند. آنها شبکههای محلی بی‌سیم (WLAN) را تشکیل می‌دهند.در ادامه مطالب با اتاق سرور دات کام همراه باشید.
یک نقطه دسترسی که در این مطلب از آن با همان نام اکسس پوینت یاد خواهیم کرد به عنوان یک فرستنده و گیرنده مرکزی سیگنال‌های رادیویی بی‌سیم عمل می‌کند. یک اکسس پوینت بی‌سیم از وای‌فای پشتیبانی کرده و در خانه‌ها، هات اسپات‌های اینترنت عمومی و شبکههای تجاری به کار گرفته می‌شود تا دستگاههای موبایل بی‌سیم را به یکدیگر متصل کند. یک اکسس پوینت را می‌توان درون یک روتر قرار داد.
از یک اکسس پوینت بی‌سیم به چه منظوری استفاده می‌شود؟
اکسس پوینت‌های مستقل دستگاههای فیزیکی کوچکی هستند که از لحاظ ظاهری بسیار شبیه به روترهای پهن باند خانگی هستند. روترهای بی‌سیم که در شبکههای خانگی استفاده می‌شوند یک اکسس پوینت به صورت سخت افزار داخلی دارند که همان وظایف اکسس پوینت‌های مستقل را ایفا می‌کند. شما وقتی از یک لپتاپ یا تبلت برای متصل شدن به اینترنت استفاده می‌کنید، ابتدا با اکسس پوینت (چه سخت افزار مستقل یا درون روتر) ارتباط برقرار می‌کنید تا بتوانید بدون نیاز به کابل به اینترنت متصل شوید.
چندین تولیدکننده محصولات وای‌فای مصرفی وجود دارد که اکسس پوینت تولید می‌کنند تا شبکه‌ها بتوانند با استفاده از یک کابل اترنت اکسس پوینت را به یک روتر سیمی متصل کرده و یک شبکه بی‌سیم را شکل دهند. سخت افزار اکسس پوینت از یک فرستنده گیرنده رادیویی، یک یا چند آنتن و میان افزار دستگاه تشکیل شده است.
هات اسپات‌های وای‌فای معمولا یک یا چند اکسس پوینت بی‌سیم را به خدمت می‌گیرند تا بتوانند یک محدوده تحت پوشش امواج وای‌فای را پشتیبانی کنند. شبکههای تجاری نیز معمولا اکسس پوینت‌ها را در نواحی مختلف دفاتر کار مستقر می‌کنند. اغلب شبکههای خانگی تنها به یک روتر بی‌سیم با اکسس پوینت داخلی نیاز دارند تا فضای یک خانه را تحت پوشش قرار دهد. شناسایی موقعیت مکانی بهینه برای نصب اکسس پوینت برای ارسال سیگنال قابل قبول به تمام نواحی حتی برای حرفه ای‌ها نیز می‌تواند به یک چالش تبدیل شود.
اگر روتر موجود شما نتواند از تمام دستگاههای بی‌سیم شما پشتیبانی کند (که بعید به نظر می‌رسد)، می‌توانید با اضافه کردن یک دستگاه اکسس پوینت بی‌سیم به شبکه مشکل را برطرف کنید. کسب و کارهای بزرگتر هم می‌توانند با نصب مجموعه‌ای از اکسس پوینت‌ها تمام دفتر خود را تحت پوشش شبکه وای‌فای قرار دهند.
هر چند اتصالات وای‌فای از لحاظ فنی نیازی به استفاده از اکسس پوینت‌ها ندارند، اما به‌کارگیری آن شما را قادر می‌سازد مسافت تحت پوشش و تعداد کلاینت‌های شبکه بی‌سیم خود را افزایش دهید. اکسس پوینت‌های پیشرفته می‌توانند از حداکثر 255 کلاینت پشتیبانی کنند، در حالی که نمونه‌های قدیمی تنها از 20 کلاینت پشتیبانی می‌کردند. همچنین اکسس پوینت‌ها یک قابلیت پل سازی را فراهم می‌کنند که به یک شبکه وای‌فای محلی اجازه می‌دهد به سایر شبکههای سیمی متصل شود.
تاریخچه اکسس پوینت‌ها
اولین اکسس پوینت‌های بی‌سیم قبل از فراگير شدن وای‌فای معرفی شدند. Proxim Corporation اولین دستگاه اکسس پوینت را در سال 1994 تحت نام تجاری RangeLAN2 تولید کرد. اکسس پوینت بلافاصله پس از نمایش اولین محصولات تجاری Wi-Fi در اواخر دهه 1990 به تصویب رسید.
طی سا‌لهای اخیر دستیارهای مجازی خانه هوشمند (مثل گوگل هوم و آمازون الکسا) و تجهيزات اینترنت اشیا به میزان گسترده‌ای رواج پیدا کرده است که نیاز شبکه‌ها به دسترسی بی‌سیم به اینترنت از طریق اکسس پوینت را دو چندان می‌کند.
یک نقطه دسترسی که در این مطلب از آن با همان نام اکسس پوینت یاد خواهیم کرد به عنوان یک فرستنده و گیرنده مرکزی سیگنال‌های رادیویی بی‌سیم عمل می‌کند. یک اکسس پوینت بی‌سیم از وای‌فای پشتیبانی کرده و در خانه‌ها، هات اسپات‌های اینترنت عمومی و شبکههای تجاری به کار گرفته می‌شود تا دستگاههای موبایل بی‌سیم را به یکدیگر متصل کند. یک اکسس پوینت را می‌توان درون یک روتر قرار داد.
از یک اکسس پوینت بی‌سیم به چه منظوری استفاده می‌شود؟
اکسس پوینت‌های مستقل دستگاههای فیزیکی کوچکی هستند که از لحاظ ظاهری بسیار شبیه به روترهای پهن باند خانگی هستند. روترهای بی‌سیم که در شبکههای خانگی استفاده می‌شوند یک اکسس پوینت به صورت سخت افزار داخلی دارند که همان وظایف اکسس پوینت‌های مستقل را ایفا می‌کند. شما وقتی از یک لپتاپ یا تبلت برای متصل شدن به اینترنت استفاده می‌کنید، ابتدا با اکسس پوینت (چه سخت افزار مستقل یا درون روتر) ارتباط برقرار می‌کنید تا بتوانید بدون نیاز به کابل به اینترنت متصل شوید.
چندین تولیدکننده محصولات وای‌فای مصرفی وجود دارد که اکسس پوینت تولید می‌کنند تا شبکه‌ها بتوانند با استفاده از یک کابل اترنت اکسس پوینت را به یک روتر سیمی متصل کرده و یک شبکه بی‌سیم را شکل دهند. سخت افزار اکسس پوینت از یک فرستنده گیرنده رادیویی، یک یا چند آنتن و میان افزار دستگاه تشکیل شده است.
هات اسپات‌های وای‌فای معمولا یک یا چند اکسس پوینت بی‌سیم را به خدمت می‌گیرند تا بتوانند یک محدوده تحت پوشش امواج وای‌فای را پشتیبانی کنند. شبکههای تجاری نیز معمولا اکسس پوینت‌ها را در نواحی مختلف دفاتر کار مستقر می‌کنند. اغلب شبکههای خانگی تنها به یک روتر بی‌سیم با اکسس پوینت داخلی نیاز دارند تا فضای یک خانه را تحت پوشش قرار دهد. شناسایی موقعیت مکانی بهینه برای نصب اکسس پوینت برای ارسال سیگنال قابل قبول به تمام نواحی حتی برای حرفه ای‌ها نیز می‌تواند به یک چالش تبدیل شود.
اگر روتر موجود شما نتواند از تمام دستگاههای بی‌سیم شما پشتیبانی کند (که بعید به نظر می‌رسد)، می‌توانید با اضافه کردن یک دستگاه اکسس پوینت بی‌سیم به شبکه مشکل را برطرف کنید. کسب و کارهای بزرگتر هم می‌توانند با نصب مجموعه‌ای از اکسس پوینت‌ها تمام دفتر خود را تحت پوشش شبکه وای‌فای قرار دهند.
هر چند اتصالات وای‌فای از لحاظ فنی نیازی به استفاده از اکسس پوینت‌ها ندارند، اما به‌کارگیری آن شما را قادر می‌سازد مسافت تحت پوشش و تعداد کلاینت‌های شبکه بی‌سیم خود را افزایش دهید. اکسس پوینت‌های پیشرفته می‌توانند از حداکثر 255 کلاینت پشتیبانی کنند، در حالی که نمونه‌های قدیمی تنها از 20 کلاینت پشتیبانی می‌کردند. همچنین اکسس پوینت‌ها یک قابلیت پل سازی را فراهم می‌کنند که به یک شبکه وای‌فای محلی اجازه می‌دهد به سایر شبکههای سیمی متصل شود.
تاریخچه اکسس پوینت‌ها
اولین اکسس پوینت‌های بی‌سیم قبل از فراگير شدن وای‌فای معرفی شدند. Proxim Corporation اولین دستگاه اکسس پوینت را در سال 1994 تحت نام تجاری RangeLAN2 تولید کرد. اکسس پوینت بلافاصله پس از نمایش اولین محصولات تجاری Wi-Fi در اواخر دهه 1990 به تصویب رسید.
طی سا‌لهای اخیر دستیارهای مجازی خانه هوشمند (مثل گوگل هوم و آمازون الکسا) و تجهيزات اینترنت اشیا به میزان گسترده‌ای رواج پیدا کرده است که نیاز شبکه‌ها به دسترسی بی‌سیم به اینترنت از طریق اکسس پوینت را دو چندان می‌کند.