با گسترش فناوری اطلاعات در تمام ابعاد زندگی بشر و وابستگی هرچه بیشتر کسب‌وکارها به آن، محافظت از اطلاعات و حفظ امنیت آن‌ها به‌عنوان باارزش‌ترین و در عین‌حال حساس‌ترین دارایی این روزهای صنعت مدرن مورد توجه قرار گرفت. با افزایش فزاینده حجم اطلاعات مرتبط با فعالیت شرکت‌ها سازمان‌ها و کسب‌وکارهای کوچک و بزرگ، نیاز به منابعی برای ذخیره‌سازی این اطلاعات نیز پدید آمد. به‌تدریج حجم اطلاعات در مقیاس جهانی از حدو اندازه‌ کامپیوترها و سرورهای داخلی شرکت‌ها فراتر رفت و نیاز به ذخیره‌سازی آن‌ها در یک فضای امن با قابلیت دسترسی و ایجاد تغییر از راه دور ایجاد شد.
شرکت‌های کوچک و بزرگ با توجه به نیازهای اطلاعاتی خود، اقدام به راه‌اندازی سرورهای مجهزتر برای نگهداری اطلاعات کردند. از آنجاکه نگهداری خود سرورها نیز هزینه‌ و الزامات بسیاری دارد، برخی از ارائه‌دهندگان خدمات هاستینگ با قابلیت نگهداری از سرورها در محیط‌های بین‌المللی به وجود آمدند. به‌خصوص این‌که با استفاده فراگیر از اینترنت و انباشت اطلاعات به مروز زمان، هزینه‌ نگهداری از اطلاعات به‌صورت درون‌سازمانی افزایش یافت تاجایی‌که حتی شرکت‌ها و سازمان‌های بزرگ نیز حفظ و نگهداری از اطلاعات‌ را به سرورها و مراکز داده بیرونی سپردند. با وجود این سرورها، در فضای اینترنت، میزبانی اطلاعات به‌صورت ارائه فضای اشتراکی برای وب‌سایت‌های مختلف در دسترس قرار گرفت. اما نکته‌ بسیار مهم در استفاده از بستر جهانی اینترنت، روبه‌رو شدن با آن برای استفاده از این خدمات با تهدیدات مختلفی در زمینه‌های فنی و غیرفنی بوده است. 
در بین وب‌سایت‌ها و پایگاه‌های داده‌ با مالکیت ایرانی نیز خلأهای امنیتی با وسعت بیشتری مورد توجه قرار گرفت. باتوجه به این‌که اغلب مراکزداده در یک محیط بین‌المللی خارج از کشور مستقر هستند، انتقال داده‌ها از کاربران (عموما وب‌سایت‌ها) تا سرور به‌وسیله اینترنت انجام می‌شده است. مسیری که گاهی به دلایل مختلف می‌تواند در معرض انواع حملات سایبری قرار گیرد. علاوه بر این‌که سرورهای خارجی با وجود تمام الزامات تعیین‌شده برای حفاظت از اطلاعات، در اغلب موارد به نیازهای مشتریان ایرانی پاسخ درستی ارائه نمی‌کنند. گواه این مطلب، تحریم‌های گاه‌وبیگاهی است که دامن‌گیر وب‌سایت‌های ایرانی در زمان استفاده از دامنه و خدمات میزبانی خارجی می‌شود. 
استفاده از خدمات میزبانی بین‌المللی و سرورهای قدرتمند خارجی پدیده‌ دارای اشکالی نیست. به‌شرط آن‌که ملاحظات امنیتی مورد توجه قرار گیرد. بین این دو نوع سرویس از چند منظر تفاوت وجود دارد که اطلاع از آن‌ها می‌تواند تصمیم‌گیری را برای سازمان‌های بزرگ و کوچک و وب‌سایت‌های مختلف تسهیل کند. 
 
سرعت
سرعت انتقال‌داده و ترافیک سایت، پارامتر بسیار مهمی در انتخاب محل میزبانی اطلاعات است. اگر بیشترین میزان بازدید از یک وب‌سایت یا بیشترین ترافیک درون مرزهای کشور است، به یقین استفاده از سرورهای داخلی باعث می‌شود سرعت آپلود و دانلود از پایگاه‌داده یا وب‌سایت بسیار بیشتر باشد. اما سایت‌هایی که در ایران میزبانی می‌شوند، برای کاربرانی که از ترافیک بین‌المللی استفاده می‌کنند، کندتر نمایش داده می‌شوند. به‌همین دلیل توصیه می شود شرکت ارائه‌دهنده‌ خدمات میزبانی باتوجه به روند ترافیک و جغرافیای محل استفاده‌ اغلب کاربران انتخاب شود. استفاده از برخی تجهیزات مانند هاردهای SSD به‌روز می‌تواند سرعت انتقال ترافیک وب‌سایت را به‌صورت محسوسی بهبود دهد، اما به‌نسبت فاصله استفاده از سرورهای داخلی برای سایت‌هایی که بازدیدکنندگان بین‌المللی دارند، سرعت را کاهش می‌دهد.
 
رتبه‌ی موتورهای جست‌وجو
معمولاً قدرت سرورهای میزبان، می‌تواند سرعت ترافیک وب‌سایت را افزایش داده و با درنظرگرفتن پارامترهای دیگر، رتبه‌ بهتری در زمان جست‌وجو برای وب‌سایت فراهم کند. بنابراین، از این دیدگاه به‌دلیل استفاده‌ی سرورهای خارجی از ترافیک بین‌المللی امکان بهتری برای رتبه‌ بالاتر در جست‌وجو فراهم می‌کند. این ویژگی به‌خصوص برای کسب‌وکارهای اینترنتی ارزش زیادی دارد و باعث برتری ترافیک بین‌المللی می‌شود اما ذکر این نکته ضروری است، که به‌تازگی الگوریتم مورد استفاده در موتورهای جست‌وجو به‌صورتی است که نرخ بازدید را براساس IP مراجعان وب‌سایت‌ها مشخص می‌کند. بنابراین، حتی باوجود استفاده از سرورهای داخلی، اگر نوع مخاطبان یک وب‌سایت به‌درستی درون مرزهای کشور شناسایی شده باشند، یک وب‌سایت یا پایگاه اطلاع‌رسانی می‌تواند با رعایت دیگر فاکتورهای SEO، رتبه‌ بالایی در بین موتورهای جست‌وجو داشته باشد. 
 
پایداری خدمات
در این پارامتر سرویس‌دهندگان داخلی و خارجی تقریبا در یک سطح قرار دارند. به‌کمک ایجاد افزونگی (Redundancy) در مراکز داده، امکان قطع دائم خدمات تقریبا به صفر رسیده اما اختلال در بستر ارتباطی و در زمان پیک ترافیک سایت، می‌تواند تاحدی محتمل باشد. از دسترس خارج شدن سایت‌های پربازدید اتفاقی است که گاهی به‌دلیل همین اختلالات روی می‌دهد. 
 
امنیت اطلاعات
امنیت در خدمات میزبانی با ملاحظات متعددی روبه‌رو می‌شود. بخشی از این ملاحظات به سیاست‌های بین‌المللی در ارائه‌ سرورهای میزبانی به وب‌سایت‌های ایرانی است. به‌دلایل گوناگون از جمله تحریم‌ها، ارائه‌ خدمات میزبانی توسط سرورهای بین‌المللی می‌تواند بدون اطلاع قبلی متوقف شود. در این صورت مدیر سایت به‌‌اجبار باید از کلیه‌ اطلاعات نسخه‌ پشتیبان تهیه کرده و در اسرع وقت سرویس‌دهنده را تغییر دهد. ضمن آن‌که وقوع حملات سایبری متعدد در سرویس‌های هاستینگ اتفاقی معمول است. حملات با شدت‌وضعف‌های گوناگون انجام می‌شود. بنابراین، لازم است شرکت‌ها آمادگی مقابله با آن‌ها را داشته باشند. 
 
آیا استفاده از دیتاسنترهای خارجی امنیت اطلاعات را کاهش می‌دهد؟
در سال‌های اخیر، توانمندی شرکت‌های پیشرو در ارائه‌ خدمات اینترنتی، ارتباطی و میزبانی باعث شده، بسیاری از نهادهای خصوصی، دولتی، کسب‌وکارهای مختلف و از جمله استارت‌آپ‌ها تمایل بیشتری به انتقال خدمات میزبانی خود به داخل کشور داشته‌ باشند. این اتفاق باعث‌شده ارائه‌کنندگان خدمات اینترنتی به تجهیز مراکز داده و سرورهای خودپرداخته و مجموعه‌ خدمات میزبانی را در قالب راهکارهای جامع (Total Solution) ارائه کنند. یکی از این ارائه‌دهندگان خدمات، شرکت ارتباطات مبین‌نت است. تجربه‌ چندین سال ارائه‌ اینترنت اشتراکی و اختصاصی بی‌سیم، به‌همراه پشتوانه‌ ایجاد شبکه‌ بی‌سیم سراسری برای ارتباط بین شعب زیادی در شبکه بانکی و سازمانی کشور، مبین‌نت را به ورود به کارزار خدمات میزبانی ترغیب کرده است. این شرکت با تکیه ‌بر مرکز داده‌ به‌روز خود، سرویس‌های میزبانی اطلاعات را به‌صورت سرور اختصاصی مجازی (VPS)، سرورهای فیزیکی و ارائه‌ فضای فیزیکی اختصاصی در دیتاسنتر خود ارائه می‌کند. طرح‌های موجود در وب‌سایت مبین‌نت نشان می‌دهند، این شرکت هم برای کسب‌وکارهای کوچک و استارت‌آپ‌ها و هم برای کسب‌وکارهای بزرگ و سازمان‌های گسترده، تمهیدات میزبانی اطلاعات را اندیشیده است