دوربین‌های تحت شبکه اجازه می‌دهند به روش‌های مختلفی فیلمها و تصاویر را ذخیره‌سازی کنید. در بیشتر موارد شکافی برای قرار دادن کارت حافظه تعبیه شده تا به‌طور خودکار فیلمها روی دوربین ذخیره‌سازی شوند. دوربین‌های تحت شبکه امروزی بدون مشکل از کارت‌های شبکه با ظرفیت‌های بالا پشتیبانی می‌کنند. کافی است یک کارت حافظه 16 یا 32 گیگابایتی را درون دوربین قرار دهید تا دوربین بتواند تصاویر را ذخیره‌سازی کند. البته اگر کیفیت فیلمها یا تصاویری که دوربین ضبط می‌کند را کاهش دهید، اطلاعات بیشتری روی دوربین ذخیره می‌شود. حتا این امکان نیز وجود دارد تا دوربین به شکلی پیکربندی شود که در زمان‌های مشخص تصاویری که ضبط کرده را از طریق ایمیل ارسال کند یا روی فضای ذخیره‌سازی ابری قرار دهد. خوشبختانه تمامی دوربین‌های تحت شبکه همراه با نرم‌افزارهای قدرتمند مخصوص اندروید و iOS به بازار عرضه می‌شود تا کنترل از راه دور دوربین ساده شود. یکی از قابلیت‌های مهم دوربین تحت شبکه Motion Detection، است. ویژگی شناسایی حرکت به معنای آن است که هرگونه حرکتی مقابل دوربین باعث می‌شود تا لنز دوربین به سمت آن شی حرکت کند و شروع به تصویربرداری کند. خوشبختانه ویژگی شناسایی حرکات در دوربین‌های تحت شبکه نه چندان گران‌قیمت نیز قرار گرفته و دوربین‌ها عملکرد خوبی در این زمینه دارند، حتا زمانی که هوا تاریک است.
دوربین‌های تحت شبکه به دو صورت کابلی یا بی‌سیم قابب استفاده هستند. نوع بی‌سیم یک مزیت بزرگ دارد که شما را از کابل‌کشی بی‌نیاز می‌کند و با اتصال به شبکه تجاری یا خانگی سیگنال‌ها را برای دستگاه مربوطه ارسال می‌کند. دوربین‌های تحت شبکه برای ارسال اطلاعات به یک ارتباط اینترنتی نیاز دارند که طبیعی است اینترنت ADSL برای این منظور مقرون به صرفه‌تر از اینترنت همراه است. نوع دیگری از دوربین‌ها تحت شبکه مجهز به فناوری انتقال جریان الکتریکی بر بستر اینترنت (PoE) سرنام Power On Ethernet هستند که اجازه می‌دهند دوربین بدون نیاز به کابل جداگانه برق و تنها از طریق کابل شبکه برق مورد نیاز را دریافت کند. در این حالت باید دستگاه دیگر همچون سوییچ نیز مجهز به درگاه فوق باشد تا کابل‌کشی در محیط کمتر شود.
دوربین‌های تحت شبکه به ویژگی دیگر ضبط صدا نیز تجهیز شده‌اند تا یک مکانیزم نظارت تصویری تمام عیار ارائه کنند. به همین زمانی که در محل قرار ندارید و ویژگی ضبط تصویر از محیط را فعال کرده‌اید امکان ضبط وقایع و مشاهده کامل آن‌ها در زمان دیگر وجود دارد. همچنین امکان اتصال همزمان چند دوربین تحت شبکه نیز وجود دارد. مدیریت چند دوربین به‌طور همزمان می‌تواند توسط نرم‌افزارهای مدیریتی مرتبط با دوربین یا تجهیزات مخصوص که DVR نامیده می‌شوند انجام شود. مشاهده تصاویر و فیلم‌های ضبط شده توسط دوربین‌های تحت شبکه معطوف به دستگاه‌های همراه همچون گوشی‌ها و تبلت‌ها نیست و این امکان وجود دارد تا تصاویر را روی تلویزیون‌ها نیز مشاهده کرد. البته در این حالت باید از پایانه خروجی آنالوگ برای برقراری اتصال میان دوربین تحت شبکه و تلویزیون استفاده کرد. در این حالت می‌توان تصاویر را روی تلویزیون مشاهده کرده و در صورت نیز اقدام به ضبط تصاویر کرد. البته تمامی شرکت‌ها از دستگاه‌های DVR به عنوان سرور تجهیزات نظارت تصویری استفاده می‌کنند. سازمان‌ها در زمان نصب دوربین‌های تحت شبکه از طریق کابلی که به بخش ورودی DVR متصل می‌شود اطلاعات را برای این دستگاه ارسال می‌کنند. دستگاه‌های DVR پیشرفته به‌نامHD-DVR قابلیت پشتیبانی از دوربین‌های آنالوگ اچ‌دی را نیز دارند. این دستگاه‌ها مجهز به درگاه‌های ورودی و خروجی مختلفی هستند که شامل درگاه‌های خروجی صدا برای اتصال دستگاه به بلندگو، درگاه‌های ورودی صدا برای نصب میکروفون، درگاه‌های انتقال تصویر HDMI برای ارسال تصاویر به مانیتورها و تلویزیون‌ها، درگاه‌های CVBS برای اتصال به تلویزیون، درگاه‌های شکبه محلی برای اتصال دستگاه به سوییچ و درگاه یو‌اس‌بی برای اتصال ماوس و صفحه‌کلید هستند.
دوربین‌های تحت شبکه مجهز به لنزهای قدرتمندی هستند که امکان بزرگ‌نمایی چند ده برابری، چرخش تمام درجه در حالت افقی یا عمودی و مشاهده با کیفیت تصاویر در شب را دارند. دوربین‌های تحت شبکه همان‌گونه از نامشان پیدا است در تعامل با شبکه‌ها کار می‌کنند، البته اگر در محیطی شبکه‌ای وجود نداشته باشد امکان به‌کارگیری شبیه به یک دوربین معمولی وجود دارد که البته مقرون به صرفه نیست.